Niezaprzeczalnie cenną i naturalną szatą bezleśnych i stromych skał Załęczańskiego Parku Krajobrazowego są murawy naskalne: Kwasolubne Murawy Psammofilne - są związane z podłożem krzemianowym (piaski polodowcowe), na którym wyrastają piękne wrzosowiska, zarośla jałowcowe oraz lasy mezo- i oligotroficzne. Murawy Kserotermiczne - związane z podłożem węglanowym na którym wyrastają bujne murawy z głowienką wielokwiatową i szałwią okręgawą oraz ciepłolubne zarośla róż z jałowcem i leszczyny z goryszem sinym. Cennym składnikiem tych krajobrazów są wrzosowiska, jałowczyska i żarnowczyska: Wrzosowiska mącznicowe (między Krzeczowem, a Niżankowicami) i suche (w okolicach Jesiony, Kamiona i Działoszyna) w okresie kwitnienia tworzą niezapomniany aspekt, podobnie jak murawy psammofilne z macierznką piaskową. Jałowczyska są tak pospolite w Załęczańskim Parku, że nie tylko podnoszą walory krajobrazu, ale przyczyniają się do wytworzenia mikroklimatu o właściwościach leczniczych, nie spotykanych gdzie indziej. Żarnowczyska z barwnie kwitnącym żarnowcem występuje w większości między Działoszynem, a Sensowem oraz na północ od Kamiona. Cała flora załęczańskiego parku jest niezwykle różnorodna. Żyje tu około 200 gatunków porostów, około 99 gatunków mchów i około 768 gatunków roślin naczyniowych. Na terenie ZPK stwierdzono występowanie 30 gatunków roślin chronionych. Szata roślinna Załęczańskiego Parku Krajobrazowego jest bardzo urozmaicona, co wiąże się z położeniem parku w strefie przejściowej pomiędzy wyżynami a nizinami. Na środowisko życia roślin oddziałuje tu zarówno podłoże wapienne Jury jak i kwaśne piaski plejstoceńskie. O ścisłym związku ZPK z Jurą Polską świadczy występowanie roślinności wapieniolubnej. Na ostańcach wapiennych, zwłaszcza na górze Zelce oraz Górze Świętej Genowefy, znajdują się wyspowe stanowiska murawy naskalnej z kostrzewą bladą, rojnikiem pospolitym i czosnkiem skalnym, wysunięte daleko na północ poza granice swego naturalnego zasięgu. Na uwagę zasługują również wapieniolubne paprocie: zanokcica skalna, zanokcica murowa i paprotnica krucha rosnące w szczelinach skalnych, studniach krasowych, a także u wylotów jaskiń, zwłaszcza na górze Zelce, górze Buki oraz Świętej Genowefy. W miejscach, gdzie na zwietrzelinie wapiennej wykształciła się pokrywa glebowa występują murawy kserotermiczne, które dzięki bogactwu gatunków zamieniają się wczesnym latem w wielobarwne kobierce kwiatowe. Na suchych, piaszczystych glebach we wnętrzu łuku Warty występują murawy piaskowe poprzeplatane zaroślami jałowca, żarnowca oraz wrzosowiskami. Murawy związane z piaskami polodowcowymi wyróżniają ZPK spośród innych obszarów Jury Polskiej. Osobliwością tego terenu są również rozległe zarośla jałowca z roślinami miododajnymi: wrzosem, macierzanką piaskową, rozchodnikiem ostrym i kocankami piaskowymi, tworzące swoisty mikroklimat o właściwościach leczniczych. Odmienna roślinność związana jest z doliną Warty. Na bardziej zasobnych glebach wykształciły się tu wielogatunkowe łąki świeże i wilgotne ze znacznym udziałem roślin dwuliściennych. Bogactwo gatunków sprawia, iż kilkakrotnie w ciągu okresu wegetacyjnego zmieniają one koloryt. W starorzeczach pojawia się grążel żółty i grzybień północny. Miejscem występowania bogatej populacji grzybienia jest "Żabi Staw"- jedyny naturalny zbiornik wodny we wnętrzu Łuku Warty. Nieopodal znajduje się niewielkie torfowisko przejściowe "Suchy Ług" z licznie występującą rosiczką okrągłolistną, bagnem zwyczajnym i żurawiną błotną. Opisując roślinność ZPK należy wspomnieć o lasach, które zajmują ok. 50% powierzchni parku. Niestety w większości są to antropogeniczne drzewostany sosnowe, które wyparły naturalne buczyny i dąbrowy. Niewielkie fragmenty naturalnych lasów liściastych zachowały się w południowej oraz wschodniej części parku. Najcenniejsze z nich objęto ochrona prawną jako rezerwat przyrody.